Przesilenie wiosenne ma wpływ na większość z nas, niezależnie od wieku – od dzieci po osoby starsze. To dość uciążliwy czas, kiedy nie mamy energii, nic nam się nie chce, mamy duży spadek motywacji, a najchętniej to byśmy spali. Jak radzić sobie z tym tematem będąc opiekunką osoby starszej?
Na skróty:
- 1. Czym jest przesilenie wiosenne?
- 2. Objawy przesilenia wiosennego
- 3. Opieka nad osobami starszymi w trakcie przesilenia wiosennego
Czym jest przesilenie wiosenne?
Co to jest przesilenie wiosenne? Przesilenie wiosenne występuje na styku końca zimy i początku wiosny, czyli mniej więcej w czasie przedwiośnia. Jest to szybkie przejście jednej pory roku w drugą. Pojawia się w marcu lub kwietniu, zależnie, kiedy przychodzi danego roku wiosna.
Ocieplanie się klimatu niemal wyparło z naszego słownika słowo “przedwiośnie”, najczęściej mamy zimę, a za chwilę doznajemy szoku temperaturowego i od razu temperatury szybują wysoko w górę. nasz organizm nie radzi sobie z tym tak szybko. Jest to dla organizmu najzwyczajniej bardzo duży szok, ponieważ w okresie zimy zdążył się rozleniwić i popaść w dość dużą stagnację.
Przesileniem wiosennym nazwiemy więc przechodzenie zimy w wiosnę, którego gwałtowność i szybkość odbijają się namacalnie na kondycji naszych organizmów.
Objawy przesilenia wiosennego
Objawy przesilenia wiosennego mogą być odczuwane nawet przez kilka tygodni, nie jest to więc błaha sprawa. Zwłaszcza dla osoby starszej, która mniej już jest odporna na niewygodne dla siebie sytuacje. Objawami, jakie możemy zaobserwować podczas przesilania są najczęściej zawroty głowy, osłabienie, senność, częste bóle głowy oraz mięśni, osłabienie refleksu i mięśni, rozdrażnienie, mała odporność na stres, skurcze mięśni, nagłe ataki zmęczenia, wypadanie włosów.
Nasz organizm ma poważne niedobory słońca i witamin oraz minerałów, dlatego warto zadbać, by podopieczny senior miał w czasie przesilenia dostęp do witaminy C, by spożywał kwasy omega 3 i omega 6 oraz suplementował witaminę D. Idealnie byłoby, gdyby dziennie mógł korzystać ze słońca, chociaż przez kilkanaście minut w ciągu dnia.
Opieka nad osobami starszymi w trakcie przesilenia wiosennego
Żeby dobrze radzić sobie z przesileniem wiosennym, najlepiej byłoby dobrze się nastawić na trwający czas w roku. Przecież stoimy u progu wiosny – najpiękniejszej pory! Dlatego, by dobrze przejść przesilenie wiosenne, warto korzystać z uroków wiosennej aury, na ile pogoda i siły na to pozwalają.
Opieka nad osobami starczymi w trakcie przesilenia letniego, jest dość wymagająca. Opiekunka w tym czasie, powinna dbać o codzienne spacery lub chociaż przebywanie seniora na balkonie lub tarasie, najlepiej ze słoneczną ekspozycją. Aktywność fizyczna na dworze pozwoli lepiej dotlenić organizm osoby starszej, co ma ogromne znaczenie dla układu krążenia i pracy wielu narządów wewnątrz ciała. To idealne lekarstwo dla serca oraz dla mózgu. Podczas przesilenia wiosennego opiekunka powinna także bardzo dbać o odpowiednie nawodnienie seniora.
Ma to ogromne znaczenie, gdyż słabo nawodniony organizm ma tendencję do dużo gorszego samopoczucia, a przecież zależy nam, by tak nie było. Odpowiednia ilość wypitej wody znacząco wpływa na stan osłabienia i ospałości, znacząco je zmniejszając.
Inną receptą na walkę z objawami przesilenia wiosennego jest odpowiednia dieta. Wiosna to dobry czas, by znacząco zwiększyć ilość zjadanych owoców i warzyw i koniecznie trzeba to robić. Poza warzywami i owocami, senior powinien mieć dostęp do zdrowych tłuszczów, a te znajdziemy w rybach oraz wszelkich orzechach- warto i jedne, i drugie zjadać nawet 2-3 razy w tygodniu. Tłuszcze omega 3 i omega 6 mają zbawienny wpływ na mózg, pamięć oraz koncentrację.
Warto obserwować seniora, zapewniać mu dzienną dawkę ruchu, ale także pozwolić mu odpowiednio się zrelaksować np. przez zajmowanie się swoim hobby. Warto podczas przesilenia lekko zwolnić, ale absolutnie nie zapominać o dawce ruchu.
Jeżeli jesteś opiekunką i nie wiesz, jak pomóc seniorowi w okresie przesilenia wiosennego, możesz doradzić się lekarza rodzinnego lub odbyć spokojną rozmowę z podopiecznym pytając go, czego mu najbardziej w tym czasie potrzeba.